Αναμφισβήτητα μετά από πέντε χρόνια μνημονίων η συντριπτική
πλειοψηφία του ελληνικού λαού έχει υποστεί μεγάλη ζημιά.
Έχει δημιουργηθεί μια πρωτόγνωρη κατάρρευση των οικονομικών προϋπολογισμών εκατοντάδων χιλιάδων νοικοκυριών, έχουν χαθεί δουλειές, εταιρείες, μαγαζιά, έχουν έρθει τα πάνω – κάτω.
Υπάρχει ωστόσο και μια μερίδα του πληθυσμού που συνεχίζει να ζει στο… 2005. Ούτε κρίση, ούτε μεγάλες ζημιές, το πολύ κάποιες αμυχές και κατά τα άλλα; Λεφτά, καταθέσεις, ακίνητα, έξοδοι σε ακριβά εστιατόρια και γενικώς περνούν τη μέρα της… Μαρμότας ενώ ο υπόλοιπος κόσμος πεινάει.
Μην ψάξετε να τους βρείτε μόνο στα Βόρεια προάστια, ζουν ανάμεσά μας. Δεν είναι μόνο οι 200-300 οικογένειες που δεν έχουν καταλάβει από Μνημόνια και τρόικες. Είναι ορισμένοι κλάδοι και τμήματα της κοινωνίας που δεν έχουν καμιά ανάγκη, δεν τους σκιάζει φοβέρα καμιά.
Μόλις μάλιστα πάει κάποιος να τους θίξει, να τους βάλει να πληρώσουν κι αυτοί λίγα για να γλιτώσουν οι πραγματικά μη έχοντες, σηκώνουν μπαϊράκι. Στη λογική «να καεί το σπίτι του γείτονα, όχι το δικό μου» συνεχίζουν να ζουν χωρίς να δίνουν σε κανέναν λογαριασμό και ταυτόχρονα να γελάνε όταν πληρώνουν όλοι οι υπόλοιποι.
Πάρτε για παράδειγμα τους φαρμακοποιούς. Προ κρίσης είχαν κάτι περιθώρια κέρδους που ξεπερνούσαν το 35% και τώρα έχει πέσει στο μισό, αλλά πείτε μας ποιος άλλος κλάδος έχει τέτοιο περιθώριο; Προ κρίσης η φαρμακευτική δαπάνη, επομένως και η πίτα των φαρμακοποιών, ήταν 6 δις ευρώ και σήμερα είναι 2 δις ευρώ αλλά κανείς δεν έμεινε από φάρμακα. Αντιθέτως γεμάτα είναι τα ντουλάπια των σπιτιών με άχρηστα σκευάσματα. Κι όμως, με τις πρώτες αλλαγές στο επάγγελμά τους ξεσηκώθηκαν και απειλούν ανθρώπους που ζητούν τα φάρμακά τους. Και γιατί δηλαδή να μην γίνονται αλυσίδες φαρμακείων από ιδιώτες που δεν είναι φαρμακοποιοί; Και γιατί το βρεφικό γάλα να μην πωλείται κι αλλού για να λειτουργεί ο ανταγωνισμός;
Ας δούμε και τους γιατρούς, τους ιδιώτες όχι τους μεροκαματιάρηδες του ΕΣΥ. Μη θιγούν τα προνόμια. Ξεσηκώθηκαν μόλις τους είπαν να πληρώνονται με κάρτα για να μην κρύβεται το μαύρο χρήμα. Βολεμένοι, κάνουν πόλεμο μόλις λέει μια κυβέρνηση να τους φορολογήσει γι’ αυτά που βγάζουν, μόλις κάποιος τολμά να τους βάλει στο φορολογικό μικροσκόπιο.
Όσο για τους αγρότες, όχι όλους αλλά τους περισσότερους, συνηθισμένοι από τις επιδοτήσεις του ΠΑΣΟΚ και τα θαλασσοδάνεια της ΑΤΕ ετοιμάζονται να τα κάνουν για άλλη μια φορά μπάχαλο στις εθνικές οδούς. Πόσες φορές είμαστε στο ίδιο έργο θεατές; Από τότε που λαϊκιστές βουλευτές όλων των κομμάτων ανέβαιναν στα τρακτέρ για να κερδίσουν ψηφαλάκια. Ποιος ξεχνά τους Μπούτους και τους Πατούληδες. Μόλις τους βάζεις να πληρώσουν 5-10 ευρώ ΕΝΦΙΑ για 10 στρέμματα γης ουρλιάζουν. Μόλις τους λες ότι πρέπει να φορολογούνται με τιμολόγια σαν επαγγελματίες ετοιμάζονται για επανάσταση.
Κανείς από αυτούς βεβαίως δεν έχει αναρωτηθεί ποιοι πληρώνουν τους φόρους τόσα χρόνια, πώς αυτό το κράτος επιβιώνει. Τα αιώνια υποζύγια, οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι και κάποιες μικροεπιχειρήσεις πληρώνουν για όλους τους άλλους αλλά κανείς δεν μιλά για το οικονομικό έγκλημα. Και πρέπει να έρθουν οι ξένοι να μας πουν ότι απαιτείται φορολογική δικαιοσύνη; Μάλλον χρειάζεται αφού οι Έλληνες πολιτικοί έχουν στήσει το πελατειακό κράτος, που βολεύει συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες και αδικεί άλλους. Ένα πολιτικό σύστημα που ακόμη και σήμερα διορίζει καθαρίστριες σε μόνιμες θέσεις, πληρώνει επιδοτήσεις, χορηγεί δάνεια σε χρεοκοπημένους φορείς, συντηρεί τη διαπλοκή.
Πώς έχουμε ελπίδα λοιπόν ότι αυτή η χώρα μπορεί να ανακάμψει και να αλλάξει ρότα; Πώς μπορούμε να πιστεύουμε ότι θα υπάρξει φορολογική δικαιοσύνη και θα πληρώσουν και όσοι έχουν «ξεχαστεί» από τα μνημόνια;
Όχι, δεν μιλάμε για κοινωνικό αυτοματισμό. Δεν πρέπει ο ένας να βγάζει το μάτι του άλλου. Αλλά δεν μπορεί να επικρατεί ο νόμος της ζούγκλας. Δε μπορεί με την ανοχή του κράτους μια μερίδα του πληθυσμού να τρώει… χαβιάρι (σχήμα λόγου) και μια άλλη να ψάχνει στα σκουπίδια.
Κάποτε πρέπει να υπάρξει μια ριζική αλλαγή του μοντέλου είσπραξης εσόδων. Δεν μπορεί η χώρα να γέρνει πάντα προς μια πλευρά. Πρέπει να πληρώσουν και οι έχοντες ή τουλάχιστον αυτοί που έχουν περισσότερα απ’ όσους πεινάνε.
http://www.antinews.gr
Έχει δημιουργηθεί μια πρωτόγνωρη κατάρρευση των οικονομικών προϋπολογισμών εκατοντάδων χιλιάδων νοικοκυριών, έχουν χαθεί δουλειές, εταιρείες, μαγαζιά, έχουν έρθει τα πάνω – κάτω.
Υπάρχει ωστόσο και μια μερίδα του πληθυσμού που συνεχίζει να ζει στο… 2005. Ούτε κρίση, ούτε μεγάλες ζημιές, το πολύ κάποιες αμυχές και κατά τα άλλα; Λεφτά, καταθέσεις, ακίνητα, έξοδοι σε ακριβά εστιατόρια και γενικώς περνούν τη μέρα της… Μαρμότας ενώ ο υπόλοιπος κόσμος πεινάει.
Μην ψάξετε να τους βρείτε μόνο στα Βόρεια προάστια, ζουν ανάμεσά μας. Δεν είναι μόνο οι 200-300 οικογένειες που δεν έχουν καταλάβει από Μνημόνια και τρόικες. Είναι ορισμένοι κλάδοι και τμήματα της κοινωνίας που δεν έχουν καμιά ανάγκη, δεν τους σκιάζει φοβέρα καμιά.
Μόλις μάλιστα πάει κάποιος να τους θίξει, να τους βάλει να πληρώσουν κι αυτοί λίγα για να γλιτώσουν οι πραγματικά μη έχοντες, σηκώνουν μπαϊράκι. Στη λογική «να καεί το σπίτι του γείτονα, όχι το δικό μου» συνεχίζουν να ζουν χωρίς να δίνουν σε κανέναν λογαριασμό και ταυτόχρονα να γελάνε όταν πληρώνουν όλοι οι υπόλοιποι.
Πάρτε για παράδειγμα τους φαρμακοποιούς. Προ κρίσης είχαν κάτι περιθώρια κέρδους που ξεπερνούσαν το 35% και τώρα έχει πέσει στο μισό, αλλά πείτε μας ποιος άλλος κλάδος έχει τέτοιο περιθώριο; Προ κρίσης η φαρμακευτική δαπάνη, επομένως και η πίτα των φαρμακοποιών, ήταν 6 δις ευρώ και σήμερα είναι 2 δις ευρώ αλλά κανείς δεν έμεινε από φάρμακα. Αντιθέτως γεμάτα είναι τα ντουλάπια των σπιτιών με άχρηστα σκευάσματα. Κι όμως, με τις πρώτες αλλαγές στο επάγγελμά τους ξεσηκώθηκαν και απειλούν ανθρώπους που ζητούν τα φάρμακά τους. Και γιατί δηλαδή να μην γίνονται αλυσίδες φαρμακείων από ιδιώτες που δεν είναι φαρμακοποιοί; Και γιατί το βρεφικό γάλα να μην πωλείται κι αλλού για να λειτουργεί ο ανταγωνισμός;
Ας δούμε και τους γιατρούς, τους ιδιώτες όχι τους μεροκαματιάρηδες του ΕΣΥ. Μη θιγούν τα προνόμια. Ξεσηκώθηκαν μόλις τους είπαν να πληρώνονται με κάρτα για να μην κρύβεται το μαύρο χρήμα. Βολεμένοι, κάνουν πόλεμο μόλις λέει μια κυβέρνηση να τους φορολογήσει γι’ αυτά που βγάζουν, μόλις κάποιος τολμά να τους βάλει στο φορολογικό μικροσκόπιο.
Όσο για τους αγρότες, όχι όλους αλλά τους περισσότερους, συνηθισμένοι από τις επιδοτήσεις του ΠΑΣΟΚ και τα θαλασσοδάνεια της ΑΤΕ ετοιμάζονται να τα κάνουν για άλλη μια φορά μπάχαλο στις εθνικές οδούς. Πόσες φορές είμαστε στο ίδιο έργο θεατές; Από τότε που λαϊκιστές βουλευτές όλων των κομμάτων ανέβαιναν στα τρακτέρ για να κερδίσουν ψηφαλάκια. Ποιος ξεχνά τους Μπούτους και τους Πατούληδες. Μόλις τους βάζεις να πληρώσουν 5-10 ευρώ ΕΝΦΙΑ για 10 στρέμματα γης ουρλιάζουν. Μόλις τους λες ότι πρέπει να φορολογούνται με τιμολόγια σαν επαγγελματίες ετοιμάζονται για επανάσταση.
Κανείς από αυτούς βεβαίως δεν έχει αναρωτηθεί ποιοι πληρώνουν τους φόρους τόσα χρόνια, πώς αυτό το κράτος επιβιώνει. Τα αιώνια υποζύγια, οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι και κάποιες μικροεπιχειρήσεις πληρώνουν για όλους τους άλλους αλλά κανείς δεν μιλά για το οικονομικό έγκλημα. Και πρέπει να έρθουν οι ξένοι να μας πουν ότι απαιτείται φορολογική δικαιοσύνη; Μάλλον χρειάζεται αφού οι Έλληνες πολιτικοί έχουν στήσει το πελατειακό κράτος, που βολεύει συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες και αδικεί άλλους. Ένα πολιτικό σύστημα που ακόμη και σήμερα διορίζει καθαρίστριες σε μόνιμες θέσεις, πληρώνει επιδοτήσεις, χορηγεί δάνεια σε χρεοκοπημένους φορείς, συντηρεί τη διαπλοκή.
Πώς έχουμε ελπίδα λοιπόν ότι αυτή η χώρα μπορεί να ανακάμψει και να αλλάξει ρότα; Πώς μπορούμε να πιστεύουμε ότι θα υπάρξει φορολογική δικαιοσύνη και θα πληρώσουν και όσοι έχουν «ξεχαστεί» από τα μνημόνια;
Όχι, δεν μιλάμε για κοινωνικό αυτοματισμό. Δεν πρέπει ο ένας να βγάζει το μάτι του άλλου. Αλλά δεν μπορεί να επικρατεί ο νόμος της ζούγκλας. Δε μπορεί με την ανοχή του κράτους μια μερίδα του πληθυσμού να τρώει… χαβιάρι (σχήμα λόγου) και μια άλλη να ψάχνει στα σκουπίδια.
Κάποτε πρέπει να υπάρξει μια ριζική αλλαγή του μοντέλου είσπραξης εσόδων. Δεν μπορεί η χώρα να γέρνει πάντα προς μια πλευρά. Πρέπει να πληρώσουν και οι έχοντες ή τουλάχιστον αυτοί που έχουν περισσότερα απ’ όσους πεινάνε.
http://www.antinews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου