Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου, και μετά από την «προδοσία» τη Αριστεράς στους ψηφοφόρους της που περίμεναν επανάσταση και σκίσιμο των μνημονίων,
οι περισσότεροι πολίτες πήγαν στις κάλπες λέγοντας: «Μέχρι τώρα διαπραγματευόταν, αποτυχημένα βεβαίως αλλά τι να κάνουμε, είναι σκληροί και οι δανειστές. Ας του δώσουμε την ευκαιρία να κυβερνήσει για να δούμε πόσο ικανός είναι». Έτσι, ψήφισαν Τσίπρα, για να του δώσουν την ευκαιρία να κυβερνήσει. Ο νέος, άφθαρτος, αντισυμβατικός Αλέξης που πάει στον Εθνικό Κήπο βόλτα και... ξαφνικά ξεφυτρώνουν οι πιτσιρικάδες και ω του θαύματος και οι κάμερες με τις φωτογραφικές μηχανές.
Αστειάκια, σέλφις, λαϊκό προφίλ, κορώνες κατά της διαπλοκής και των «πλουσίων» εκτόξευσαν το άστρο του Τσίπρα και δεν είναι λίγοι εκείνοι που ακόμη και τώρα πιστεύουν ότι έχει μέλλον μπροστά του. Κι ότι ακόμη κι αν πέσει θα έρθει μετά από λίγο διάστημα ως σωτήρας. Όπως ο Ανδρέας δηλαδή που κατέστρεψε τη χώρα την περίοδο 1981-1989 και επέστρεψε μετά από 4 χρόνια καβάλα στο άλογο.
Ο Τσίπρας ακολουθεί κατά γράμμα το πλάνο του. Δηλαδή να δείχνει ότι είναι με το λαό, τον φτωχό, κυνηγημένο, αδικημένο μισθωτό, συνταξιούχο, με την καθαρίστρια, με τον εκπαιδευτικό, με τον πρόσφυγα που πένεται και ταλαιπωρείται μακριά από την πατρίδα του.
Και ταυτόχρονα θέλει να δείχνει απηνής διώκτης των «πλουσίων» ακόμη κι αν αυτός ο... τίτλος προσδιορίζει πλέον όποιον έχει 18.000 ευρώ εισόδημα. Εμφανίζεται ο προστάτης των αδικημένων και ταυτόχρονα ο ιεροκήρυκας της διαφθοράς με ένα λόγο συνήθως παραληρηματικό, ο οποίος μοιάζει πολύ με τα «γύφτικα» του Λάκη Λαζόπουλου.
Και κάπως έτσι περνά στον κόσμο το προφίλ του μεγάλου ηγέτη παρά το γεγονός ότι δεν έχει καταγράψει ούτε μια επιτυχία. Στο εσωτερικό η χώρα βουλιάζει στην απαισιοδοξία και στην ύφεση. Η διαπραγμάτευση με την τρόικα πάει από το κακό στο χειρότερο. Καλύτερα να μην έκαναν διαπραγμάτευση γιατί κάθε μέρα που περνά προσθέτει κι ένα βάρος. Έχουν διαλυθεί τα πάντα κι έρχονται νέες, απίστευτες επιβαρύνσεις στα εισοδήματα και την όποια περιουσία έμεινε.
Σε διπλωματικό επίπεδο τρώμε τη μια σφαλιάρα μετά την άλλη. Έχουμε γίνει ο περίγελος της Ευρώπης. Μετά από τις παλινωδίες με τα ανοίγματα στη Ρωσία και την Κίνα, μετά από την κωλοτούμπα και το προσκύνημα στην Μέρκελ, έρχονται οι απανωτές διπλωματικές ήττες για το προσφυγικό. Κλείνει η συμφωνία για έλεγχο των ροών και η Τουρκία στέλνει χιλιάδες. Έρχονται Τούρκοι αστυνομικοί στα νησιά, οι Ευρωπαίοι ομολογούν κυνικά ότι θέλουν να μας κάνουν τη Νήσο Έλις της Ευρώπης και ο Τσίπρας απλά ικετεύει για τήρηση των αποφάσεων.
Πάνω από 50.000 πρόσφυγες έχουν έρθει και εγκλωβιστεί στην Ελλάδα και το κόστος, εκτιμά η HSBC μπορεί να φτάσει τα 4 δισ. ευρώ το χρόνο. Μάλιστα φοβάται ότι είναι δύσκολο η χώρα να αντέξει να πληρώνει ταυτόχρονα 3 δισ. για το χρέος τον Ιούνιο και να πρέπει να δώσει τεράστια ποσά για τους πρόσφυγες.
Κι όμως, ο Τσίπρας συνεχίζει να είναι κάτοικος στο Μαξίμου, θα πάει όλο στόμφο και οίηση στη Βουλή να κατακεραυνώσει το παλιό πολιτικό σύστημα και τη διαπλοκή. Και θα λέει ότι θα μείνει πολλά χρόνια στην εξουσία., πολεμώντας τους πλούσιους και προστατεύοντας τους φτωχούς.
Κι όλα αυτά γιατί κάποιοι είπαν τον Σεπτέμβριο «ας τον αφήσουμε να κυβερνήσει να δούμε τι μπορεί να κάνει».
Το γεγονός ότι η Ελλάδα μετατράπηκε σε ένα χρόνο σε «κολασμένη» χώρα γεμάτη με φτωχούς δεν προβληματίζει κανέναν; Κι ότι πλέον είναι και η «Σπιναλόγκα» της Ευρώπης δεν μας βγάζει από τα ρούχα μας; Θα συνεχίσουμε να τον αφήνουμε να κυβερνά;
Όχι, δεν πρέπει να αφήσουμε ούτε τώρα, ούτε αργότερα τον Τσίπρα να μας κυβερνήσει άλλο. Δεν αντέχουμε άλλο την κυβέρνηση της Αριστεράς. Φτάνει η καταστροφή. Ποιος θα είναι ο διαχειριστής μιας διαλυμένης χώρας δεν μπορούμε να το γνωρίζουμε. Ποιος θα πάει στη φυλακή για τα εγκλήματα ούτε. Άλλωστε έχει προνοήσει ο νόμος περί ευθύνης υπουργών και οι δύο κοινοβουλευτικές θητείες για να παραγράφονται τα αδικήματα.
Αυτό που ξέρουμε είναι ότι δεν θέλουμε να δούμε την Ελλάδα να χάνεται. Κι όπως είπε κάποιος «Μόνο οι νεκροί έχουν δει το τέλος του πολέμου».
http://www.antinews.gr